Ad-Soyad: Kiriwa Enzio
Yaş: 17
İstediği Rütbe: Gücü Olan İnsan
Dış Görünüş: Uzun boyludur ve yakışıklı olmasa da sempatik denebilecek bir tipi vardır. Siyah saçları ensesinin sonuna kadar uzar. Açık mavi gözleri sonsuz bir deniz gibi ona bakan kişileri kendine hapsedebilir. Bakışları ile insanları ikna edebilir.
Tür: İnsan
Kişilik: Sürekli aşırı derecede sakindir. Bu ona hayatına mâl olabilir ancak o bunu önemsemez. Yaşamak ve ölmek arasında bir fark görmediği için ölümden korkmaz veya çekinmez. Hatta ölümü huzura giden bir yolculuk olarak görmektedir ve öleceği günü heyecanla bekler. Her dövüşünde ölümden korkmadığı için hiç çekinmeden, acımadan ve geri çekilmeden dövüşür. Ayrıca Hollowlarla ilgili hiçbir öfkesi olmasa da onlarla savaşmak zorunda olduğu için dövüşlerde onlardan nefret ediyormuş gibi davranır. Mükemmel bir oyuncudur ve rol yaparken kendini bile inandırabilir. Hollowları görmediğini söylemek zorunda kaldığı için yalan ona çok sıradan gelir. Yalan söylerken kalp atışları hızlanmaz, terlemez veya nefes sorunu yaşamaz.
Geçmiş: Çocukluğundan beri hayaletleri ve hollowları görebilmektedir. Bunu söylediği herkes onu deli sanmış ve onu aşağılayarak küçük görmüştür. Sırf bu yüzden ailesi ona görmediğini söylemesi için baskı yapmıştır. Fakat Enzio hiç bir zaman pes etmemiş ve diğer insanları buna inandırmaya çalışmıştır. 15 yaşında ömründe ilk kez bir Hollowu takip ederek onunla dost olmaya ve insanlara bunu anlatmaya çalışmıştır. Fakat Hollow sinirlenmiş ve Enzio'ya ölümüne saldırmıştır. Enzio tam ölüp huzura kavuşacağını düşünürken Mozichi Tumoshi ani bir giriş yaparak onu kurtarır ve Hollowu haklar. Tumoshi gibi bir kahraman olup insanlara hollow ve hayaletlerin gerçekliğini kanıtlamak isteyen Enzio zorlayarak da olsa Tumoshi'nin öğrencisi olmayı başarır. 1 sene sonra yani 16 yaşında güçlerini keşfeder. (Güçler karakter onaylandığında Silah Yaratma bölümüne eklenecektir.)
Örnek Rp:
Yeni bir görevi yakın zamanda bitirmiştim. Patrondan başarıya karşı aldığım ödül bir çeşit rütbe yükselmesiydi. Aileden 10 kişi yetkim altına verilmişti ve ne yapacağım ile ilgili hiç bir fikrim yoktu ancak şu an düşünecek daha iyi şeylerim vardı. Ve bu konuların en önemlisi doğum günümdü. Görevden döndükten birkaç gün sonra doğum günüm olmasının bana verdiği tek anlam kutlamam gerektiğiydi. Fakat içimdeki sevinç her ne kadar büyük olsa da öyle tüm dünyanın davetli olduğu bir parti veremeyecek olmamdı. Ben kronik-yalancı, düzenbaz, sinir bozucu veya ilüzyonist olarak bilinebilirim ama içimdeki çocuğun ölmemiş olması da benim özelliklerimden biridir. Doğum günümü kutlayacak birşey yapamazsam bende kandimce eğlenirim diye düşündüm.
Bunun için gideceğim yer neresi bilmiyordum ama kesin olan birşey vardı ki şehirde aylak aylak gezinmek beni eğlendirmeyecekti. Ben de göreve çıkmadan önce duyduğum gizli bir mafya sokağı olan Losco sokağına gitmeye karar verdim orada bana problem çıkabilirdi ama işin eğlenceli yanıda buydu ya zaten. Evden çıkarken her zaman giydiğim saçma ve bol görünen fakat dövüşürken rahat ettiğim siyah gömlek, siyah pantolon ve deri ceketi giydim. Yüzüğümü takıp tüm kutu silahları mı aldıktan sonra evden çıktım. Evde birşey yemek istesem de dolabım bomboştu. Göreve çıkmadan bir gün önce ev için alışveriş yapacağımı söylemiştim ama göreve gittikten sonra unuttum. Yine de bunu dert etmiyordum. Çünkü dışardan sipariş ettiğim yemekler benim yaptıklarımdan daha güzeldi. Fakat asıl iş onların yemeğinin güzel olması değil benimkilerin kötü olmasıydı. 18 yaşıma gelmiştim ama hala doğru düzgün yemek yapamıyordum. Evime misafir gelse zehirlenmemek için kendine yemek getirirdi. Tabii konumuz bu değil.
Losco sokağına vardığımda etraf çok da düşündüğümden farklı değildi etraf karanlıktı ve insanlar birbirine kurban ile kasap ikilisi gibi bakıyordu. Benim hayal kırıklığım buranın öyle gezmelik bir yer olmamasıydı. Ne yani mafya eğlenmeyi bilmiyor muydu? Bunu boş bir zamanımda düşüneceklerim listesine ekledikten sonra yürümeye devam ettim. İki elim cebimde aylak aylak yürüdükçe insanların beni izlediklerini düşünmeye başladım haksız sayılmazdım önünden geçtiğim dükkanların içindeki irili ufaklı adamların bir çoğu bana bakıyordu ama böyle bir yerde birine diklenmek yaşam ve ölüm arasındaki küçük çizgiye basmak ve şansını zorlamak gibiydi. Eh bu kadar yürümek de benim iştahımı kaçırırdı. Bende en yakında gördüğüm üzerinde Sangue Bar yazan bir mekana girmeye karar verdim 18 yaşımda olduğuma göre biraz kafayı bulmak sorun olmaz diye düşünmüştüm aslında fakat tam o sırada aileden arkadaşım hatta en iyi dostum Tumoshi de ordaydı. Şu yüksek sandalyelerden birinde oturuyordu ne yaptığını tam göremedim bende yanına gidip sordum; "Hey Tumoshi! Hadi ben doğum günüm için burdayım. Sen burda ne yapıyorsun ki?" Soruyu sorma şeklim biraz fazla yakıncaydı ama ben sevmiştim. Cevap için Tumoshi'ye bakmaya başladım.
En Dibe Atılan Not: Bu rp'yi başka bir rp sitesinde yazmıştım. KHR animesini izleyen veya mangasını okuyan biri temel konuyu bilir. Onun dışında bu bir karşılaşma rp'si idi.
Konu: Kiriwa Enzio 
Cuma Mart 05, 2010 8:14 pm
